Boško Palkovljević – Pinki
Rođen je 14. decembra 1920. godine u Manđelosu. Postao je rukovodilac SKOJ- a u srednjoj školi u Novom Sadu 1940. godine. Zbog štrajka đaka koji je organizovao i štrajka tekstilnih radnika u kom je učestvovao, uhapšen je i zatvoren na dva meseca. Posle početka rata uhapšen je i od Nemaca, ali je pobegao u partizane. Jedan je od organizatora bekstva komunista iz mitrovačkog zatvora. Tom prilikom, 22. avgusta 1941. godine iz mitrovačkog zatvora pobeglo je 32 zatvorenika. Pinki ih je prihvatio i odveo u brdo. Učestvovao je u diverzantskim akcijama, diže u vazduh voz, a odmah zatim, železnički most na Bosutu.
Bio je kurir, održavao je komunikaciju sa Vrhovnim štabom, mesec dana je putovao do Bosne i nazad. Remeti komunikaciju Ruma – Veliki Radnici, uništivši železnički most 10. juna 1942. godine.
Poginuo je dan kasnije u borbi u Maloj Remeti u koju su ušli Nemci. Za narodnog heroja proglašen je 25. oktobra 1943. godine.
Anka Matić
Rođena je 9. avgusta 1918. godine u Irigu. Stariji brat i sestra bili su članovi KPJ, a otac je bio simpatizer. Ona postaje član SKOJ-a u aprilu 1940. godine. Septembra 1941. primljena je u KPJ. Od samog početka ustanka radi na organiziovanju omladine i prikupljanju oružja. Ustaške vlasti su je uhapsile 1942. godine, ali je ubrzo puštena.
Tokom jeseni iste godine učestvuje u borbama u istočnoj Bosni u sastavu Šeste Istočnobosanske brigade. Jedno vreme bila je politički komesar u Drugoj vojvođanskoj brigadi. Posle se borila i u Crnoj Gori i u Srbiji. Posebno junaštvo prikazala je u borbi na putu Caparde – Zvornik i tokom juriša na grad Zvornik. Anka je predvodila juriš sa bombama u rukama.
Teško je ranjena 14. oktobra 1944. godine u borbama kod Zabrežja na prilazima Beogradu. Umrla je na putu za valjevsku bolnicu. Za narodnog heroja proglašena je 6. jula 1953.
Đorđe Nikšić – Johan
Rođen je 3. maja 1922. u Bešenovu kod Sremske Mitrovice. Njegova porodica bavila se ratarstvom. Preko oca, dugogodišnjeg člana, uključuje se u rad KPJ, 1939. postaje član SKOJ –a a 1940. odveden je u istražni zatvor odakle je pušten posle dva meseca. Naredne godine postaje član KPJ. Avgusta 1941. odlazi u Frušku goru, do januara 1942. postaje komandant čete. Učestvuje u organizovanju i izvođenju bekstva političkih zatvorenika iz mitrovačkog zatvora. Pored toga, učestvuje u napadima na žandarmerijske stanice u Bešenovu i Šuljmu, kao i u borbama u Bosutskim šumama i na prilazima Fruškoj gori tokom neprijateljske ofanzive u avgustu 1942.
Početkom 1943. po partijskoj direktivi povučen je sa prve linije da bi se posvetio političkoj agitaciji. Sredinom godine postaje sekretar Okružnog Komiteta SKOJ –a za Srem a 1944. postaje član Pokrajinskog Komiteta za Vojvodinu. Posle rata završava Višu političku školu Đuro Đaković i postaje član SK KPJ za Sremsku Mitrovicu a 1958. član PK SKS za Vojvodinu. Izabran je za saveznog poslanika 1963. godine, a u periodu 1967 – 1969. bio je poslanik Veća naroda Savezne skupštine. Bio je rezervni potpukovnik JNA. Umro je 14. maja 1986. u Novom Sadu, za narodnog heroja proglašen je 26. septembra 1953. godine.
Vlada Obradović – Kameni
Rođen je 1912. u selu Lipi kod Bihaća, a posle očeve smrti sa majkom se doselio u Ašanju kod Pećinaca. Kako bi pomogao u prehrani majke, sestre i brata, postao je najamni radnik. Odmah po okončanju Aprilskog rata postao je sumnjiv ustaškim vlastima zbog čestog isticanja buntovničih stavova. Odlazi u ilegalu i sa mesnom organizacijom KPJ učestvuje u pripremama za ustanak. Sa najboljim drugom, Gvozdenim, priključuje se Posavskom partizanskom odredu u napadu na ustašku bazu u Ašanji 3. septembra 1942. Početkom novembra prelazi u istočnu Bosnu i učestvuje u velikom broju borbi. Iste godine primljen je u KPJ.
Naredne godine u proleće, Kameni je ranjen u koleno i vraćen u Srem na oporavak. Pošto se oporavio, ponovo se bori u Sremu, u Ašanji i Progaru protiv ustaša i u Kupinovu protiv četnika. Potom prelazi u centralnu Srbiju gde se ističe u teškim borbama protiv četnika na Kosmaju. Tu nasleđuje poginulog komandanta Sremskog bataljona. Novembra 1943. ponovo je u Sremu, a njegov bataljon ulazi u sastav 6. Vojvođanske brigade.
Kameni se borio po poslednji put 2. juna 1944. kada je rešio da u zasedi dočeka neprijateljsku grupu koja je istog dana poharala selo Karlovčić. Uspeo je da razbije neprijateljski odred, ali je tokom gonjenja poginuo. Bataljon je poneo njegovo ime. Za narodnog heroja proglašen je 5. jula 1951. godine.
Andrija Popović, istoričar
