Mikica Ilić, književnik iz Sremske Mitrovice ovih dana privodi kraju pisanje novog romana pod radnim naslovom “U potrazi za Novom Srbijom”. Reč je o istorijskom romanu o preseljenju srpskih graničara u Rusiju, nakon ukidanja Potiske i Pomoriške vojne granice u Austriji.
Kako autor kaže, rad na ovakvom romanu zahteva mnogo istraživanja istorijskih podataka i činjenica, mada je o ovoj temi dosta toga već pisano. Ipak, kada je reč o beletristici, onda postoje umetničke slobode kojima se pisci služe. -Istorijske činjenice o kojima pišem zahvataju vremenski period od polovine do kraja 18. veka, kada su Srbi graničari počeli masovno da se iseljavaju iz ukinute austrijske Vojne krajine i kada je došlo do izražaja tipično srpsko prokletstvo – podela. Naime, ruski dvor je u to vreme poslao svoje emisare u Austrijsku carevinu sa idejom da vrbuju Srbe graničare koji su ostali bez posla, da pođu put južnih granica Rusije, gde će se naseliti kao ruski krajišnici. Međutim, tada su se Srbi podelili u više kolona, što znači da ni pre dve stotine sedamdeset godina nisu bili jedinstveni, baš kao što nisu ni danas. To je jedan zanimljiv detalj o kome, takođe, pišem u svom romanu. Glavni junak je Hercegovac koji se seli u Rusiju kao lažni Crnogorac, a zašto lažni – to je zanimljiviji deo priče, koji će svakako privući ljubitelje istorije i književnosti da pročitaju ovaj roman – kaže o svom novom rukopisu Mikica Ilić.
Prema njegovim rečima, osnovne konture romana su završene, a naziv je inspirisan Novom Srbijom koja je nestala u Ruskoj imperiji, jer su se Srbi veoma brzo, već u drugoj generaciji, asimilovali među jednovernom ruskom braćom.
– Srpski graničari su nosili sa sobom običaje i toponime, nazive gradova, sela, reka… Zato su u Novoj Srbiji osnovana mesta pod nazivom: Subotica, Sombor, Vršac, Pančevo, Dmitrovica… Međutim, od Nove Srbije danas su ostali samo ti toponimi i svest da su ljudi koji tamo žive poreklom Srbi. Zbog toga sam ja svoj roman i nazvao “U potrazi za Novom Srbijom”, jer danas kad odete tamo, vidite samo u tragovima da su tu nekada živeli Srbi. Postoji velika zahvalnost lokalnog stanovništva, zato što su čitavi gradovi formirani od strane srpskih doseljenika, kao i spomenici podignuti tim doseljenicima koji su praktično na goloj stepi napravili čitavu državu – objašnjava Mikica Ilić.
On dodaje da će roman svetlost dana ugledati, čim dovrši poslednje prepravke rukopisa i pronađe izdavača, to jest, najverovatnije, tokom naredne godine.
Mikica Ilić je član Udruženja književnika Srbije i do sada je objavio knjige priča: „Zapadno – istočni divan“ (2003) i „Lavirint bez izlaza“ (2014), romane: „Povest o apokrifu“ (2014) i „Osvit dana osmog“ (2015), monografiju „Selo Bosut u Sremu“ (2012), radio drame: „Podvižnici pirga Svetoga Save“ (Radio Beograd 2, 2014) i „Đorđe Ćurčija“ (Radio Novi Sad 1, 2015). Dobitnik je više književnih priznanja, među kojima i nagrada: Ulaznica (2000), Laza K. Lazarević (2002), Milivoje Ilić (2002), Kočićevim satiričnim perom (2002), Buntovna proza (2002), Šumadijske metafore (2003), Nagrada Udruženja pisaca 7 iz Frankfurta (2004), Srpsko pero (2006), Žikišon (2006), Mirko Petković (2009), Andra Gavrilović (2012), Misaonik (2013), Nagrada IK „Arte“ (2014), otkupna nagrada na konkursu Radio Beograda za originalnu radio dramu (2014).
