Nakon 36 godina službovanja u hramu Svetog Nikolaja Mirlikijskog sveštenik Dragiša Stefanović napustio je Mačvansku Mitrovicu, a na njegovo mesto došao je 36-godišnji Aleksandar Petrović.
Aleksandar je rođen u selu Rujevac u opštini Ljubovija, osnovnu školu završio je u Uzovnici, a srednje obrazovanje u Beogradu – Bogoslovija Svetog Save. Diplomirao je na Pravoslavno bogoslovskom fakultetu Univerziteta u Beogradu, a trenutno je na master akademskim studijama, program „Religija u društvu, kulturi i evropskim integracijama“.
Vraćajući se sećanjem u školske dane Aleksandar navodi da ne postoji poseban razlog koji bi izdvojio, a zbog čega se opredelio na sveštenički poziv.
-Mislim da sam bio peti ili šesti razred osnovne škole kada sam osetio priziv od Boga koji me od tada nije napuštao. Po završetku osmogodišnjeg obrazovanja i blagoslovu tadašnjeg episkopa šabačkog Lavrentija, 2002. godine upisujem Bogosloviju Svetog Save. Nakon srednje škole usledio je fakultet, a 2013. godine, na praznik Probraženje rukopoložen sam u čin đakona, a takođe od strane blaženopočivšeg episkopa šabačkog gospodina Lavrentija. Iste godine u oktobru dobijam čin sveštenika, a već narednog meseca bivam postavljen za starešinu hrama Svetog Arhangela Mihaila u Tršiću. U pitanju je misionarska crkvena opština koja postoji od 2003. godine – priča sveštenik Aleksandar.
Služeći u Tršiću proveo je devet i po godina, a od 1. januara ove godine, po blagoslovu episkopa šabačkog Jeroteja dolazi u severnu Mačvu gde je postavljen za prvog paroha mačvanskomitrovačkog i za nastojatelja hrama Svetog Nikolaja Mirlikijskog.
-Posle par meseci u Mačvanskoj Mitrovici mogu da kažem da sam stekao jedan lep ustisak i da sam zadovoljan odnosom sa parohijanima. Iz nekih prethodnih razgovora sa raznim ljudima malo drugačije mi je predstavljen mentalite ovdašnjeg stanovništva, ali već sada mogu da kažem da su to dobri i divni ljudi. Otac Dragiša je u Mačvanskoj Mitrovici za 36 godina službe ostavio veliki trag i narod koji je on ovde duhovno rukovodio izveo je na pravi put, a na meni je sada da njegov rad nastavim, da produžim duhovno delovanje, da narod obožim i da ih okupljamo oko hrama kao mesta susreta, radosti – kaže sveštenik.
On objašnjava da je službovanje u Tršiću, s obzirom na to da se radi o misionarskoj crkvenoj opštini, bilo donekle specifično, te da u tom smislu nije imao parohijane i određen broj domova, odnosno stanovništva čiji je duhovnik, kao što je to sada slučaj.
-Ono što je najvažnije, a to uvek ponavljam jeste da narod treba da dolazi na bogosluženja, a to smo imali u Tršiću, dosta mladih bračnih parova i dece koja su dolazila u hram, a što se nadam da će biti i u Mačvanskoj Mitrovici – reči su sveštenika.
Za kraj on dodaje da sada živi u crkvenoj kući u ulici Svetislava Damjanovića zajedno sa suprugom i tri deteta, te da su se već privikli na život na desnoj obali Save.
D. Tufegdžić
