Naslov: Papina kći
Autor: Dario Fo
Papina kći prvi je roman italijanskog dramskog pisca i političkog aktiviste, nobelovca Darija Foa. Roman predstavlja spoj biografije, istorijskog i političkog romana, što ga čini žanrovski vrlo autentičnim, dok se čitaocu daje jasna slika onog što je “nisko i prljavo” u savremenom društvu. Bavi se rehabilitacijom lika i dela Lukrecije Bordžije, člana moćne italijanske porodice koja je dala, između ostalog, i dvojicu papa.
Ovim romanom, lik Lukrecije Bordžije na scenu izlazi sa ulogom bitno drugačijom od one koju su joj davali brojni drugi umetnici koje je inspirisala. Fo je predstavlja kao žrtvu intriga čije su konce vukli njeni otac i brat, a sa druge strane kao samosvesnu, jaku ženu koja se borila da se izdigne iznad poročnosti onih koji su joj najbliži.
Sa velikom naklonošću iscrtava konture njenog lika, i trudi se da istakne njenu humanost, istrajnost u borbi za dostojanstven život, posvećenost umetnosti, prvenstveno poeziji i pozorištu. Isto to pozorište, međutim, ne štedi Bordžije dok prikazuje njihovo sladostrašće, razvrat, nepotizam, beskrupuloznost.
Njen lik,, u ovom delu oslobađa je uvreženih stereotipa incestuoznosti, nasilja i političkog zlostavljanja, koji se pripisuju ne samo njenoj porodici nego i njoj, te je obasjava kao žrtvu porodičnih političkih igara, ali i kao lepu, plemenitu i obrazovanu ženu, koja je, kao dete renesanse, bila velika zagovornica i promoter umetnosti i kulture.
“Svi misle da sam loša osoba, sa mnogo mračnih strana, ali one su kod mene odraz užasnog bola.” (citat iz knjige)
Aleksandra Topić, bibliotekar
